ជីវប្រវត្តិ លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត កើតនៅឆ្នាំរកាត្រូវនឹងថ្ងៃទី២៣ខែសីហាឆ្នាំ១៩៣២
នៃគ្រឹះសករាជក្នុងត្រកូល
ឪពុកជាឆ្មាំយាមពន្ធនាគារ និងក្រោយមកក្លាយជាទាហ៊ានប្រឆាំងអាណានិគមនិយមបារាំង។លោក បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយកញ្ញាខាវ
ថងញ៉ុតនៅឆ្នាំ១៩៥១និង មានចូលទៅ
បំពេញការសិក្សា នៅសាលាពេទ្យតាម
ការចង្អុលបង្ហាញពីឪពុកម្តាយនៅឆ្នាំ១៩៥៣ ។
ក្នុងពេលកំពុងសិក្សាវិជ្ជាពេទ្យលោកស៊ីនស៊ីសាមុតក៏បានព្យាយាមហាត់រៀនអំពីការច្រៀង និង
ភ្លេង ដែរ ដែលពេលខ្លះ លោកសម្ងំធ្វើម្នាក់ឯងរហូតដល់ម៉ោងមួយ ឬពីរអាធ្រាតជាមួយ
នឹងឧបករណ៍ ម៉ុង ដឺលីនរបស់លោក
រហូតធ្វើឲ្យលោកក្លាយជាជនភ្លេចធ្លោ ល្បីល្បាញ នៃភាពជោគជ័យ។
ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរ លោកក៏បានបង្កើតវង់តន្រ្តីមួយឈ្មោះថា
ព្រះច័ន្ទរស្មី ដែលមានសមា
ជិកប្រាំបួននាក់ ហើយនៅគ្រានោះដែរ ក្រុមតន្រ្តីរបស់លោក
ក៏ត្រូវបានគេអញ្ជើញ ឲ្យចូលប្រគុំនៅ ក្នុងវិទ្យុជាតិជាលើកដំបូង។
ភាពជោគជ័យ និង
ភាពល្បីល្បាញរបស់លោក ក៏ធ្វើឲ្យឪពុកម្តាយលោកមិនសប្បាយចិត្តដែរ ព្រោះលោក
មិនបានបំពេញបំណងរបស់ពួកគាត់ ដែលចង់ឲ្យលោកក្លាយជាគ្រូពេទ្យ ហើយវាក៏បានធ្វើឲ្យជីវិត
អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់លោក នឹងអ្នកស្រីខាវ ថងញ៉ុត មានភាពរកាំរកូសរហូតធ្វើឲ្យស្រីរត់ទៅបួសជាដូនជី ខណៈពេលអ្នកស្រីមានវ័យ៣០ឆ្នាំផងដែរ។
ក្រោយពីកម្ពុជាទទួលឯករាជ្យពីអាណាព្យាបាលបារាំង លោកក៏បានចូលមកធ្វើការពាក់កណ្តាលអាជីព នៅវិទ្យុជាតិក្រោយមកលោកក៏ត្រូវសម្តេចអគ្គមហេសី
កុសមៈនារី រ័ត្ន អញ្ជើញឲ្យមកច្រៀងក្នុងវង់តន្រ្តី
នៃ របាំព្រះរាជទ្រព្យ។ទោះបីជាអាជីពជាអ្នក ចម្រៀងរបស់លោកអាចធ្វើឲ្យលោករកប្រាក់ចំណូលបានមធ្យម ឬអាចដូរម៉ូដរថយន្តបានតាមចិត្តក្តី
ក៏លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត មិនបានបង្ហាត់បង្រៀនកូន ឲ្យដើរតាមលំអាន របស់លោកដែរ ដោយ លោកលើកឡើងថា អាជីពជាអ្នកចម្រៀង
គ្មានតម្លៃទេ។
លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត
មានជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ចំនួនពីរដង ដោយចុងក្រោយលោក បានរៀបការជាមួយនឹង អ្នករបាំ ព្រះ
រាជ ទ្រព្យ ម្នាក់។
លោកបានបំពេញការងារនេះ
រហូតដល់ស្ងៃ១៨ មីនា ឆ្នាំ១៩៧០ បន្ទាប់ពីរដ្ឋប្រហាររបស់សេនាប្រមុខលន់ នល់
ដែលគាំទ្រដោយ សហរដ្ឋអាមេរិច។
លោកក៏បានចូលបម្រើនៅអង្គភាពការិយាល័យទីប្រាំ
នៃអគ្គសេនាធិការ ដោយទទួល បានឋានៈជាអនុសេនីយ៍ទោ និង ក្រោយ មកឡើងឋានៈជាអនុសេនីយ៍ឯក។
ក្រោយថ្ងៃ១៧ មេសា
ឆ្នាំ១៩៧៥ លោកនិងក្រុមគ្រួសារ ត្រូវបានគេជម្លៀសឲ្យចាកចេញ ពីទីក្រុងភ្នំពេញ
ជាមួយនឹងប្រជាពលរដ្ឋជាងមួយលាននាក់ទៀត។
លោកបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តាមស្ពានព្រះមុនីវង្ស និង តម្រង់ទៅទឹសនៃផ្លូវជាតិលេខមួយ
ហើយបានបែកខ្ញែកគ្នាជាមួយនឹងអ្នកស្រីខាវ ថងញ៉ុត និងកូនដើមទាំងបួនរបស់លោកនៅត្រង់ផ្លូវបំបែកទៅព្រែកប្រា ។លោកបានឈប់សម្រាកនៅវត្តចម្ប៉ាអស់
មួយរយៈពេលខ្លី។ ការស្នាក់នៅក្នុងវត្តចម្ប៉ានេះ
លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ក៏បានជួបជាមួយអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីល្បាញ រួមជំនាន់របស់លោកដែរ គឺលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន
។
មានទាហានខ្មែរក្រហមជាច្រើន បានមកចោមរោមមើលគាត់
ដោយអ្នកខ្លះ មានយកនំ មកជូនគាត់ និង
បានសំណូមពរឲ្យគាត់ច្រៀងឲ្យស្តាប់ ដូចជាបទម្លប់ស្នេហ៍ដើមស្រឡៅជាដើម។តែលោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតបានបដិសេធ ដោយលោកនិយាយថា លោកច្រៀងលែងពីរោះហើយ។
ក្រោយពីសម្រាកនៅក្នុងវត្តបានរយៈពេលប្រាំខែ លោកក៏ត្រូវបានអង្គការអញ្ជើញឲ្យមកនិពន្ធបទភ្លេង
និង ទំនុកច្រៀងនៅភ្នំពេញដែរ
តែលោកមិនអាចធ្វើឲ្យអង្គការពេញ ចិត្តពេញថ្លើមឡើយ ហើយអង្គការ ក៏បញ្ជូនលោក
និងភរិយាក្រោយឲ្យទៅរស់នៅធ្វើជាទាសករ
នៅភូមិកោះថ្មី ស្រុកកោះធំ។
ក្នុងការមករស់នៅទីនេះដែរ លោកក៏ត្រូបានគេដាក់ខ្នោះ
និងវាយធ្វើបាប ដោយពេល ខ្លះបានយកបំពង់សម្រាប់បង្ហូរទឹកម៉ូត្រមកវាយក្បាលលោក។ក្រៅពីនេះ លោកក៏ត្រូវបានគេវាយនឹងស្វាយកាំភ្លើងចំកញ្ចប់មាត់
រហូតបាក់ធ្មេញ នៅពេលដែលគេឲ្យលោកច្រៀង
ហើយច្រៀងមិនពីរោះ។
លោកត្រូវបានគេសម្លាប់នៅថ្ងៃទី១៨ខែឧសភាឆ្នាំ១៩៧៦។មានន័យថា
គឺលោករស់នៅក្នុងរបប ខ្មែរ ក្រហម បានរយៈពេល មួយឆ្នាំ មួយខែ មួយថ្ងៃ។
មុនពេលត្រូវបានគេសម្លាប់
លោកស៊ីន ស៊ីសាមុតបានមានកូនស្រីចិញ្ចឹមម្នាក់
ឈ្មោះ អ្នកស្រីប្រសើ ដែល
សព្វថ្ងៃអ្នកស្រីរស់នៅក្នុងស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ។
តាមការរៀបរាប់របស់អ្នកស្រីសើ បានឲ្យដឹងថាក្រោយពីលោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតត្រូវបានគេបញ្ជូនមកតំបន់
របស់អ្នកស្រីធ្វើការមុនដំបូងអ្នកស្រីមិនបានស្កាល់ថាគាត់គឺជាអធិរាជសំឡេងមាសស៊ីនស៊ីសាមុត ទេ
ព្រោះពេលនោះលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតស្គមខ្លាំងណាស់។អ្នកស្រីបន្តទៀតថា នៅពេលដែលលោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតធ្វើការណែនាំខ្លួនថា លោក គឺជាស៊ីន ស៊ីសាមុត នោះ អ្នកស្រីអស់សំណើច ហើយនិយាយថា ងាប់ហើយ
ស៊ីន ស៊ីសាមុតមុខអីអីចឹង?។
អ្នកស្រីអះអាងទៀតថាក្រៅពីមានរូបរាងស្គមលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត
បានជ្រុះសក់អស់ខ្លះថែមទាំងបាក់ធ្មេញអស់ខ្លះផង។អ្នកស្រី បន្ត ថា លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត ត្រូវបានគេវាយនឹងស្នូកកាំភ្លើង
នៅពេលដែលគេបង្ខំលោកឲ្យច្រៀងបទគោរពទង់ជាតិ ដែលមានន័យថា ឈាមក្រហមឆ្អៅ មិនពិរោះ។អ្នកបន្តទាំងសម្តីអួលអាក់ថា
មុនពេលត្រូវគេយកទៅសម្លាប់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត បានផ្តាំផ្ញើ អ្នកស្រីថា ឲ្យខំកសាងខ្លួននិងឲ្យឈប់លួយគេព្រោះក្រែងមានវាសនា អាចបានមកជួយជុំឪពុកម្តាយវិញ។អ្នកស្រី
ពណ៌នាថារហូតមកដល់ពេលនេះ
អ្នកស្រីនៅតែនឹកស្រណោះ និង អាឡោះអាល័យ ចំពោះពាក្យសម្តី
ដែលលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតបានប្រៀនប្រដៅ
និង អប់រំដល់អ្នកស្រី។អ្នកស្រីបន្តថា
អ្នកស្រីមានការសោកស្តាយខ្លាំងណាស់ ចំពោះមរណភាពរបស់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតនេះ តែថាលោកស្រីមិនបានឃើញគេសម្លាប់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតដោយផ្ទាល់ភ្នែកនោះទេ
ប៉ុន្តែអ្នកស្រីបានឮ ក្រុមទាហាន ដែលយកលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតទៅសម្លាប់និយាយគ្នាថា តែប៉ុណ្ណេះ
ឆ្ងាញ់ដៃហើយ អាស៊ីន ស៊ីសាមុតកុំទុកវាយូរ។
ដោយឡែក លោក ឡុងសជ័យ អតីតអ្នកទោសនៅកោះថ្មី ជាមួយលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតដែរនោះ
បានអះអាងថា លោកមិនធ្លាប់ឃើញលោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតដោយផ្ទាល់ភ្នែក មុនពេលលោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតត្រូវគេយកទៅសម្លាប់ទេ លើកលែងតែម្តងគត់ នៅពេល លោកចុះទៅងូតទឹកនៅកំពង់ទឹក។លោកបញ្ជាក់ថា
ខ្ញុំឃើញតែឬម្តងគត់ ពេលខ្ញុំចុះពីមន្ទីរឃុំឃាំងទៅងូតទឹក ហើយឃើញគាត់តែមួយភ្លែត ហើយខ្ញុំបានលាន់មាត់ថា
អូហ៍ បងសាមុតតើ។លោកបន្តថា លោកគ្មានពេល
ឬឧិកាសអាចនិយាយគ្នា ជាមួយលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតទេ ព្រោះការជាប់ឃាំងនៅកន្លែងខុសគ្នា។ប៉ុន្តែលោកបន្ត
ដោយទទួលស្គាល់ថា លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត ពិតជាត្រូវបានគេសម្លាប់
ក្នុងទឹកដីនៃស្រុកកោះធំមែន។លោកបន្តថា
លោកដឹងតាមរយៈមួកហាមតូចរបស់លោកស៊ីន ស៊ីសាមុតត្រូវកូនទាហាន ខ្មែរក្រហមទាំងនោះយកមកពាក់
ក្រោយពីពួកគេបានសម្លាប់លោកហើយ។លោកមានប្រសាសន៍ថា ខ្ញុំបានសួរទៅពួកគេ ដែលជា ទាហានខ្មែរក្រហមថា
អង្គការ តើបានមួកហ្នឹងពីណាម៉ោ?ពួកគេប្រាក់លោកថាអ្ហឹ…វ៉ៃ អាអ្នកចម្រៀងជើងឯកភ្នំពេញ
អាសាមុត…។
លោកបន្តថា
ពួកគេគ្មានគុណធម៌ទេ និយាយសុទ្ធតែអា ហើយអ្វី ដែលលោកអះអាងថាលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតពិតជាស្លាប់នោះ គឺក្រោយពីការដួលរលំរបស់ពួកខ្មែរក្រហមនៅឆ្នាំ១៩៧៩
ក្រុមលោក ដែលមានគ្នាតែ១៧នាក់ពីការស្លាប់
បាននាំគ្នាទៅរើមើលឯក សារដែលពួកខ្មេរក្រហមបានចងក្រង ក៏ឃើញឈ្មោះ និង
ចម្លើយសារភាពរបស់លោស៊ីន ស៊ីសាមុតថា គាត់ជាទាហាន ស័ក្តិបីនៃ ក្រុមតន្រ្តីយោធាភិរម្យ។ លោកបន្តថា លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត និងលោកគង់ សំអឿន ត្រូវបានគេសម្លាប់នៅនៅទីក្នលែងជាមួយគ្នា។
ជាមួយគ្នានេះដែរ
លោកប៊ុន ថន ជាគ្រូពេទ្យនៅជំនាន់នោះ
និងតំបន់នោះដែរ បានមានប្រសាសន៍ថា
លោកធ្លាប់ឃើញលោកស៊ីនស៊ីសាមុត ម្តងដែរ មុនពេលលោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត ត្រូវបានគេសម្លាប់
តែមិនបានស្គាល់ថា នោះជាលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតទេ។លោក បញ្ជាក់ថា នៅពេលនោះ លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតមានសម្បុលខ្មៅខ្លាំងណាស់
ហើយស្គមទៀតផង។លោកបន្តថា លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត
បានស្លៀកពាក់អាវខ្មៅ ខោខ្លី និង
អាវរហែក។លោកប៊ុនថនអះអាងថា
លោកបានដឹងអំពីការស្លាប់របស់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតដោយផ្ទាល់ត្រចៀក ក្រោយពីកូនទាហានខ្មែរក្រហម៤ .៥នាក់និយាយគ្នានៅក្បែរលោកថាយប់មិញវ៉ៃ
ស៊ីន ស៊ីសាមុត… ។លោកបន្តទៀតថា ក្រោយពីឮការនិយាយនេះហើយ
លោកក៏សាកល្បងដើរទៅមើលកន្លែង
ដែលពួកគេខ្មែរក្រហមនិយាយនោះ ហើយលោកក៏ឃើញស្លាកស្មាមកប់សពថ្មីៗនៅទីនោះមែន ថែមទាំងមានស្បែកជើងកូនក្មេងនៅទីនោះទៀត ដែលក្រុមលោកអះអាងថា គឺជាស្បែកជើងរបស់កូនលោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត។
រហូតមកដល់ពេលនេះ ទោះបីជាលោកបានស្លាប់ទៅហើយក្តីមែន
តែសំឡេង និង កត្តិនាមរបស់លោកនៅតែជាវត្ថុដ៏មានតម្លៃ
នៃមនុស្សជាតិ ជាពិសេសប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាដើម។គេនៅតែចាត់ទុកលោក
ជាកំពូលមនុស្ស ដែលមានទឹកដមសំឡេង
ដែលគ្មានខ្មែរណាអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន។ចម្រៀងរបស់លោក នៅតែជាអមតៈសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរដដែល។
លោកកាក់ សាវុធ
ប្រធានពន្ធនាគារ នៃពន្ធនាការខេត្តកំពង់ស្ពឺបានមានប្រសាសន៍
ថាដោយកាលពីសម័យមុន ផ្ទះលោក និង
ស្ទូឌីយ៉ូ ដែលលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតតែងតែទៅច្រៀងថតដាក់ថាសលក់នោះនៅក្បែរគ្នា ទើបធ្វើឲ្យលោកបានស្គាល់
និង ឃើញលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតម្តងម្កាល។លោកបន្តថា លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត
រួមជាមួយក្រុមការងារដទៃទៀត ដែលមកថតចម្រៀង តែងតែងចេញមកក្រៅស្ទូឌីយ៉ូ
ដើម្បីពិភាក្សាគ្នាបន្ថែមទៀតអំពីអ្វី
ដែលពួកគាត់គិតថាមិនទាន់ត្រឹមត្រូវ និង ល្អ
ដែលអាចទទួលយកបានតមាបំណង។លោកថា
ពួកគាត់មានការពិភាក្សាគ្នាដោយ ហ្មត់ចត់ខ្លាំងណាស់ អីចឹងហើយមានបានចម្រៀងរបស់ពួកគាត់ចេញមកមានន័យ។
ឯអ្នកស្រីអ៊ុំ សុផានី មន្រ្តីចូលនិវត្តន៍នៃករសួងព្រះបុរមរាជវាំង
និង ដែលជាអ្នកចូលចិត្តនឹងសម្រៀងរបស់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត បានមានប្រសាសន៍ដែរថា
អ្នកស្រីមិនដែលឃើញលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតផ្ទាល់ភ្នែកទេ
ប៉ុន្តែដោយផ្ទះអ្នកស្រី
និង ផ្ទះលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតនៅជិតគ្នាទើបធ្វើឲ្យអ្នកស្រី អាចឮសំឡេងហួចរបស់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត។អ្នកស្រីបន្តថា លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត កុំថាឡើយដល់ទៅច្រៀង
សូម្បីតែហួចក៏ពីរោះដែរ។អ្នកស្រី បញ្ជាក់បន្តថា អ្នកស្រីបានស្រក់ទឹកភ្នែក
នៅពេលឮចម្រៀងរបស់លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត
ត្រូវបានគេចាក់លើកដំបុង នៅដើមឆ្នាំ១៩៨០
ក្រោយពីការដួលរលំរបបប៉ុល ពត និង
ដែលអ្នកស្រីខានស្តាប់វាជាយូរណាស់មកហើយ ហើយអ្នកស្រីពណ៌នាថា អ្នកដែលសម្លាប់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុត គឺជាមនុស្ស និង ជារបបដែលចង់បំបាត់ពូជសាន៍ខ្មែរតែម្តង។អ្នកស្រីលើកឡើងា
អ្នកចម្រៀង ពុំបានធ្វើអ្វីឲ្យប៉ះពាល់សង្គម
ក្រៅពីការលួងលោមចិត្តគេកុំឲ្យឈឺចាប់ ឬឲ្យលង់ លក់ទៅតាមអត្ថន័យនៃបទចម្រៀងប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកស្រីក៏បានធ្វើការរិះគន់ផងដែរចំពោះផលិតកម្មចម្រៀងមួយចំនួន ដែលបានយកចម្រៀងរបស់លោកស៊ីន
ស៊ីសាមុតមកកាឡៃ មកធ្វើជារបស់ឯង ដែលនាំឲ្យ
ខូចតម្លៃ នៃសិល្បៈ ដែលគេមានគ្រុប់
នូវគ្រឿងផ្សំរួចទៅហើយ។អ្នកស្រីរិះគន់ថា
ង្ អ្នកដែលកាឡៃបទចម្រៀងរបស់លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត គឺជាអ្នបំផ្លាញ
នូវសម្បត្តិ វប្បធម៌ជាតិរបស់ខ្លួនឯ។
ដកស្រង់ទាំងស្រុងពី ខ្មែស្មេរ
No comments:
Post a Comment